Dag 6 Fietsen tegen de sterren op

Genieten

De ochtend begint met een heerlijk ontbijt dat in mijn huisje wordt gebracht door Bouwien. Buiten is het grijs en druilerig. Met tegenzin doe ik mijn regenkledij aan. Dit was te verwachten. Ik sla nog een fijn babbeltje met Bouwien. Zij heeft gebeden om regen, zodat haar mooie heidetuin eindelijk wat water krijgt. Nou, ze heeft regen gekregen. Maar voor mij mag het ophouden nu. Ik bedank Bouwien voor de gastvrijheid en trek weer verder.

In Epe kom ik een mooie dame tegen die net als ik gepakt en gezakt met de fiets onderweg is. Als ik vraag of ze zin heeft om een eindje mee te fietsen blijft ze halsstarrig voor zich uit kijken. Wat een harde dame zeg. Dan maar alleen weer verder.

Ik rijdt door de prachtige bossen van de Veluwe. Dit is genieten. De zon komt er nu toch regelmatig door en een eindje verder doe ik mijn regenkledij dan ook uit. Mijn benen zijn vermoeid en mijn achterste doet zeer. Maar nu kan ik alleen maar genieten van de pracht rondom mij. Ik had al vaker gehoord dat de Veluwe mooi is, maar dit is gewoon prachtig. Ik vind het zo heerlijk dat ik zelfs twee keer te ver rijdt. Geeft niet, dan geniet ik nog eens op de terugweg. Plots zegt mijn gps dat ik midden in de bos sta. Ik bevind me nochtans op een fietspad. Ik zie dat ik kan doorsteken naar een ander fietspad dat de gps laat zien. Maar al gauw ben ik off-road aan het fietsen. Afstappen en te voet verder dus. Maar ik vind het best zo. De zon schijnt nu volop.

Bakker

Ik rijd verder door de bossen en houdt op een rustig plekje even halt om wat koffie te maken. De zon blijft het goed doen en ik hoop dat het zo de hele dag blijft. In Ermelo kijk ik nog eens op de iPod. Ik zie dat er op de website ook al reacties staan op de verhalen die ik iedere dag neerschrijf. Dat is nog maar eens een hart onder de riem. Nogmaals bedankt voor alle reacties, ook die op het facebook van mijn vrouwtje en de smsjes die ik krijg.

Ik skype nog even met het thuisfront en ga dan verder door het dorp. Aan een Plus winkel doe ik de broodnodige boodschappen. Morgen is het zondag en dan is de bakker dicht hier in Nederland. Dat kennen ze hier nog niet, een warme bakker die open is op zondag. Daar ben ik vorige week ook zelf achter gekomen…

Op een mooi stukje landgoed eet ik wat en rijd dan verder richting Flevoland. Het weer begint te veranderen.

En daar gaan we weer

Wanneer ik Flevoland binnen rijd, moet ik weer omhoog richting Almere Haven. Dat wil zeggen dat de stevige Noordwester, die ik vorige keer al had leren kennen weer tegemoet rijd. Daar gaan we weer dus. Ik passeer langs de Delta Schuitenbeek, nou ja een beek is wel heel bescheiden gezegd, en word omringd door duizenden vogels. Ze vliegen hier letterlijk rond je oren. Het landschap is weer lekker vlak en open en de windmolens staan allemaal met de rug naar me toegekeerd. Ik zie ze liever van voren. Mijn benen voelen echt zwak aan. Ik haal op momenten weer amper 14 km per uur. Ik denk hoe mooi de voormiddag is verlopen en wou dat ik terug in de Veluwe aan het fietsen was. De omgeving is desondanks mooi, maar ik merk dat ik er minder oog voor heb. Nu is het werken. Twee uur lang weer vechten tegen de elementen. En ik voel dat het aan me begint te vreten…

Dit ken ik nog

In Almere Haven is mijn enige stopplaats vandaag: Stichting Sterrenwacht Almere. Maar hier kan ik jammer genoeg kort over zijn. Het gebouw geeft een verlaten indruk. Wat hier eens is geweest, is niet meer. Heb ik misschien niet goed gekeken op het internet? Waarschijnlijk zijn ze verhuisd. Niks aan te doen. Ik rijd nog een stukje verder tegen de wind in en kan dat eindelijk terug richting Zuiden rijden naar Hilversum.

Dan kom ik door een dorpje dan ik nog ken. Ik ben op de plaats aangekomen waar ik mijn eigen pad kruis: de vesting  van Naarden. Het dorpje omgeven door water en wallen. Een leuk gevoel. Maar lang blijf ik hier niet hangen en even later zie ik de grote zendmast van Hilversum opduiken. Ik hoef niet te vertellen welk liedje er door me heen gaat zeker?

Als ik aankom word ik ontvangen door Pascale. Vrienden op de fiets lijken ook echt vrienden te zijn. Zo voel je je toch vlug. Steeds weer die hartelijkheid. En als ik het huisje zie, kan mijn dag weer niet stuk. Heerlijk ingericht met Oosterse en Afrikaanse tinten. Een kleurrijke boel. En wat meer is: een bad! Daar ga ik eens lekker van genieten vanavond. Maar eerst nog even Hilversum in om dit verslagje weer te posten.

Benen

Na de 132 km van gisteren was de afstand vandaag iets minder: 108 km. Mag het voor één keer ietsje minder zijn. Ik voel dat mijn benen vlug vermoeid zijn. Iedere keer als ik terug op de fiets spring voelt het aan alsof ik op één dag duizend km heb gefietst. Hopelijk heb ik de wind de komende dagen wat mee. Ondanks ik vandaag een mooie rit heb gehad en niet te ver, vallen mijn ogen bijna dicht. Niet evident om zo dan weer achter het toetsenbord te kruipen en mijn verhaal te doen. Ik zal weer lekker kunnen slapen vannacht. Ik denk dat ik vanavond eens windmolens ga tellen…. of kilometers… of duizend ‘vind ik leuks’…