En we zagen dat het goed was….

Op zondag 29 juli nam het ECNS deel aan de viering van ‘850 jaar Bocholt’. Het weer was de Bocholtenaren gunstig gezind. En met dat gegeven kon de dag eigenlijk al niet meer stuk.

Herinneringen aan Venus

Nochtans schoven er regelmatig wolken voor de zon. En natuurlijk stond onze telescoop weer klaar om het publiek daar een blik door te gunnen. Sommigen hadden onmiddellijk geluk, anderen moesten even wachten vooraleer de zon weer doorbrak. Maar het deerde hen niet. Want ook tijdens het wachten werd er meer uitleg gegeven over bijvoorbeeld zonnevlekken en ‘hoeveel kost zo’n telescoop nu eigenlijk?’…

Eenmaal het zonnetje zich weer van haar best kant liet zien kon iedereen door de telescoop kijken. Het bracht zowaar herinneringen teweeg aan die dag dat we zoveel mensen in alle vroegte uit hun bed joegen, om toch maar naar die Venusovergang te komen kijken. Jammer genoeg was er die ochtend van zon geen sprake. Maar ook toen wisten we net als nu, de mensen te onderhouden met weetjes en cijfers. Zelfs als er niets te zien is, valt er altijd wel iets te vertellen. En wat dat weer betreft, misschien moeten we onze eigen weerman Jeroen daar volgende keer meer over laten vertellen. Zo blijft zelfs een druilerige dag toch nog een mooie dag….

“Doe mij maar een braakbal…”

Zoals eerder vermeld pakte het ECNS voor het eerst uit met het aspect natuur. En om te weten of dit geapprecieerd werd, daar waren geen woorden voor nodig. Honderden bezoekers wandelden onze tent binnen waar ze nader kennis konden maken met de microkosmos. Tal van microscopen trokken de aandacht. En nieuwsgierig als mensen zijn, bekeken jong en oud tal van insecten van naderbij. Regelmatig ging het van “Whaaaw, moet je dit zien!”, een andere keer was het dan weer “Jakkes wat vies!” Smaken verschillen nu eenmaal.

Over smaken gesproken. Misschien wel tot onze eigen verwachtingen in, was het braakballen pluizen een enorm succes. Eenmaal de eerste braakbal van ‘meneer de uil’ werd ontleed, schoven meer en meer kinderen aan om de talloze botjes van muizen te zoeken en netjes te sorteren. Zells de meisjes deinsde er niet voor terug om een braakbal te ontleden. De mama’s daarentegen stonden dikwijls met een ‘jakkesblik’ op hun gezicht te kijken hoe dochter- of zoonlief zich amuseerde met deze, volgens ons toch, aangename bezigheid. Het is eens iets anders dan facebook, Wii of CSI Miami…

Gaan we daar iets mee doen?

We kunnen het niet genoeg gezegd hebben: dit werkt! Eenmaal we het publiek vast hebben, willen ze meer weten, zien en voelen. Natuurlijk moeten we hier meer mee doen. Het verder uitwerken van het aspect natuur zal ook nu weer, net zoals bij het aspect sterrenkunde het geval is geweest, een weg zijn van brainstormen en mogelijkheden onderzoeken. Maar eerst en vooral op zoek gaan naar mensen die dit met onze willen uitwerken. Het ECNS is nu al bezig om educatieve boxen uit te werken (kriebelbox, uilenbox,…) die weer gebruikt kunnen worden door scholen, verenigingen of door onze vereniging zelf op dagen als deze. Misschien heb jij wel interesse om hieraan mee te werken. Voorkennis heb je niet nodig, een gezonde dosis interesse is al genoeg. De rest komt vanzelf.

Een eigen ‘centrum’

Op deze manier kunnen we naar iets toe werken dat uiteindelijk wel eens een echt ‘centrum’ voor natuur en sterrenkunde kan worden. Een eigen stek die in de eerste plaats bedoeld is om de kinderen van Bocholt kennis op te laten doen, dingen te ontdekken en waar scholen terecht kunnen voor praktische natuureducatie. Maar ook een plaats waar mogelijkheden zijn voor toerisme en cultuur. Ook hier werkt het ECNS aan. Mogelijkheden en ideeën zijn er genoeg. En als de ideeën en de wil er zijn, komt de rest van zelf. Zo lieten gisteren tal van mensen, die een bezoek hadden gebracht aan onze watertoren, al weten dat zij wel een geschikte plaats wisten voor onze vereniging…